از دست روزگار دلـم پُر شکایت است            هرجای پیکر تو خودش صد مصیبت است

گـیــرم نـشـد کـه آب بــرایـم بـیــاوری            سعی‌ات قبول! ساقی من اصل نیت است

دلـواپـس نـگـاه حــرم بـر تـنـت نـبـاش            از خیمه تا به علقمه خیلی مسافت است

یک جای سـالم از سر تو تا به پا نماند            از زخم روی جسم تو اصلا رقابت است

با جنگ تن به تن که حریفت نمی‌شدند            باران تیر روی تنت از شجـاعت است

چشمت زدند خوش قد و بالای خیمه‌ها            داغ دلم شکـسـتن این قـد و قامت است

پشت و پـنـاه اهل حـرم یک نظر ببـین            زینب دگر بدون تو فکـر اسارت است